“Herstel is mogelijk, daar ben ik het levende bewijs van.”

Als kind kreeg ik te maken met jarenlange pestenrijen. Ik kreeg vier jaar lang elke dag horen dat ik lelijk en dom was en ik werd geslagen. Het pesten zorgde voor eenzaamheid, pijn en stil verdriet. Het was vreselijk, het maakte me langzaam kapot. Ik kreeg nare gedachten en verloor het plezier in het leven. Ik ontwikkelde me hierdoor tot een onzeker, gesloten en perfectionistisch meisje en keerde steeds meer in mezelf. Mijn hart was gebroken en mijn mond gesloten. Er waren veel stille, eenzame tranen. 

De puberteit is heftig voor iedereen, helemaal voor meisjes. Er veranderde van alles aan mijn lichaam. Dat wilde ik niet, maar ik kon het niet stoppen. Ondertussen was ik aan het overleven. Ik deed aan topsport, en ging wel 8 a 9 keer per week naar judotraining. Ik was daarbij constant bezig met gewicht, eten en calorieën. Die focus nam mij steeds meer over, net als de ideaalbeelden op de social media. 

Ik ben heel erg beïnvloedbaar en trek me heel erg aan wat mensen van mij vinden. Daarbij kwam onzekerheid en tegenslag om de hoek kijken, in combinatie met mijn karakter en onzekerheden. Zodoende ontwikkelde ik anorexia. Ik wilde ergens wel controle over hebben. Mijn anorexia is pas na drie jaar ontdekt. Die strijd heb ik dus drie jaar lang eenzaam en alleen moeten voeren, en dat innerlijke stemmetje werd steeds groter. ‘Je bent lelijk en dik’ en ‘als je afvalt ben je beter, leuker en mooier’. 

Toen werd mijn moeder ongeneeslijk ziek. Omdat we allebei ziek waren konden we het daar erg goed over hebben. Ik liet eindelijk even los en opende mijn hart. Mama overleed op 10 augustus 2017 en vanaf die dag was alles anders. Ik verdoofde mezelf met laxeerpillen, deed braakpogingen, ging vasten en extreem veel bewegen. Eigenlijk een langzame zelfmoord. Mijn lichaam en organen gingen kapot en de gevolgen werden later pas duidelijk. Met spoed ben ik opgenomen in het ziekenhuis, met infusen en medicatie om mij in leven te houden. Van bewegen naar amper kunnen lopen, van nauwelijks drinken naar liters infuus vocht, van thuis naar kliniek van vasten naar een eetlijst. Van sociaal naar isoleren, en van leven naar het randje van de dood. 

Ik bedacht de woorden van mama: ‘ik ga dood maar jij kunt leven’. Door mijn psychologe werd ik gewezen op Dalisay Recovery, een stichting die mensen met een eetstoornis helpt en waar ervaringsdeskundigen werken. Ze lieten me inzien dat de eetstoornis alles van me afnam en eigenlijk niks gaf. Ik kwam bij een ervaringsdeskundige terecht. Dat was zo fijn omdat zij wist wat ik dacht, voelde en ervaarde omdat zij het zelf heeft meegemaakt.  

Met die kennis liet ik me opnieuw opnemen in het ziekenhuis maar nu vrijwillig. We kwamen tot de conclusie dat het aankomen te stressvol was en ik op een bepaald gewicht stabiel moest blijven. Ik kreeg een nieuwe eetlijst en een ervaringsdeskundige diëtiste. Dat was zo fijn en helpend! Ze hielp met mijn eetlijst en een passend drinkschema te maken. 

Herstel is mogelijk, daar ben ik het levende bewijs van. Ik ben 26 jaar nu, en een sterke, open, behulpzame, lieve, jonge vrouw. Wat mij geholpen heeft zijn mijn vader, zus, vriendinnen, mijn kat, schrijven, muziek, gedichten, quotes en natuurlijk mama vanuit de hemel. Maar ook een behandeling bij Novarum, daar keken naar de onderliggende zaken. De therapieën gaven veel inzicht en hielpen richting herstel. 

Maar in het bijzonder hielp een ‘boudoir fotoshoot’ van mijn gezonde lichaam bij de inloopmiddag van Dalisay Recovery. Dit is een sensuele powershoot, waarin jij als vrouw op de voorgrond staat en je je lichaam even alle liefde kunt geven die zij verdient. Wat voelde ik me mooi, sterk, stoer en prachtig. Leuke dingen doen, zoals de bios, shoppen, naar het strand en uit eten: het werd weer de normaalste zaak van de wereld. Ik accepteerde dat het leven nooit gaat zoals je zou willen en dat het tijd kost om dingen te bereiken en ook te verwerken. Ik zag inmiddels dat het leven zoveel meer kon brengen en dat ik zoveel meer kon. Ook mijn kinderwens gaf mij motivatie om goed voor mijzelf te zorgen en mijn dromen waar te maken. 

Toen ik een aantal jaar geleden bij de ervaringsdeskundige was dacht ik direct ‘als ik beter ben wil ik anderen ook helpen zoals zij mij heeft geholpen’. Inmiddels heb ik mijn certificaten voor ervaringsdeskundige gehaald. Het heeft mij veel inzicht en zelfvertrouwen gegeven. Mijn doel is mensen inspireren motiveren en taboes doorbreken, maar ook mensen voor een eetstoornis behoeden. 

Meintje Koopmans

Lief lichaam,

Sorry dat ik je heb uitgehongerd, sorry dat je er bijna niet meer was, sorry dat je je kleur verloor, sorry dat bloedvaten jouw make-up werden, sorry dat je blauwe plekken kreeg, sorry voor de botten die je pijn deden, sorry voor het flauwvallen op de grond, sorry voor het haten voor jou, sorry dat ik niet om je gaf, sorry dat ik je verrot schold.

Lief lichaam, 

Dank je voor je vertrouwen, dank je voor je hoop, dank je voor het extra vel, dank je voor de warmte, dank je voor me mooie huid, dank je voor mijn glanzende haar, dank je voor mijn stralende lach, dank je voor het blijven staan, dank je voor de liefde, dank je voor alle kracht, dank je voor je bestaan, dank je voor alle voeding, dank je voor de vele kansen. 

Lief lichaam, dank je voor je herstel.